W wyrazie trzeba następnie wyodrębnić wszystkie dźwięki mowy, które się słyszy. Trzeba uważać przy literze “i” oraz dwuznakach, które nie we wszystkich przypadkach są jednoznaczne z głoskami. Jak już wcześniej wspomnieliśmy często w wyrazie jest tyle samo głosek, co liter. Podział na głoski i litery – przykłady Wszystkie polskie słowa na literę Ó. Z poniższej listy wybierz jakiej długości słowa na literę " Ó " Cię interesują. 2-LIT. SŁOWA NA Ó. 3-LIT. SŁOWA NA Ó. 4-LIT. SŁOWA NA Ó. 5-LIT. Słowa 6 literowe na literę k. Słowa 6 literowe. na literę. k. Klikając na wybranym słowie otrzymasz listę wyrazów, słów i anagramów które można ułożyć z jego liter. kababu 13. kababy 12. kabale 10. kabała 11. broi 6. brok 7. brom 7. bron 6. broń 12. bród 11. 1 2. Sprawdź jakie słowa 4 literowe na literę B dopuszczalne są w grach Scrabble i Literaki. Lista słów dozwolonych na literę B 4 literowe. Słowa kluczowe języka - to słowa, które mają specjalne znaczenie (np. oznaczają instrukcje sterujące lub nazwy typów prostych). Słowa kluczowe mogą być zarezerwowane i wtedy nie mogą być używane w innych kontekstach poza znaczeniem opisanym przez składnię języka. Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. Wymyśl słowo, które ma 2 sylaby, Powiedz słowo z literą S, Wymień słowo, które ma dwie litery, Znajdź słowo, które ma jedną sylabę, Wymień słowo z literą P, Wymień słowo, które ma 3 litery, Znajdź słowo, które ma 3 sylaby, Znajdź słowo z literą T na końcu, Wymień 3 owoce, Wymień 3 czynności, Wymień słowo, które ma 4 sylaby, Wymień słowo, które ma 4 litery, Wymień słowo, które ma 5 liter, Wymień słowo z literą L na końcu, Znajdź słowo z literą K, Wymyśl słowo, które ma 6 liter, Wymień słowo, które ma 5 sylab, Wymień 3 słowa, które coś opisują (mówią jakie coś jest), Znajdź słowo, które ma 7 liter. Ranking Koło fortuny jest szablonem otwartym. Nie generuje wyników na tablicy. Wymagane logowanie Opcje Zmień szablon Materiały interaktywne Więcej formatów pojawi się w czasie gry w ćwiczenie. Wymienione poniżej pary liter stanowią w języku polskim tzw. dwuznaki, czytane w sposób niewynikający z samodzielnego znaczenia każdej z tych liter osobno. Istnieją jednak również wyjątki, w których te same litery nie tworzą dwuznaku i każda z nich jest czytana oddzielnie. Sytuacja taka zachodzi: zawsze, gdy pierwsza z dwóch liter należy do przedrostka, a druga do rdzenia wyrazu (np. nadzwyczaj), w niektórych wyrazach pochodzenia obcego (np. Tarzan), w kilku wyrazach, gdzie taka wymowa jest uwarunkowana innymi czynnikami (np. marznąć, mierzić). ch[edytuj] Dwuznak ch jest czytany zwykle jako AS: [χ], IPA: [x]. Istnieje jeden wyjątek, związany z przedrostkiem tysiąc-: tysiąchektarowy cz[edytuj] Dwuznak cz jest czytany zwykle jako AS: [č], IPA: [ʧ]. Istnieją wyjątki związane z przedrostkiem spec- (np. speczadanie, speczespół) lub z wyrazami złożonymi (np. tysiączłotowy, tysiącznakowy itp.). dz[edytuj] Dwuznak dz jest zwykle czytany jako AS: [ʒ], IPA: [ʣ̑]. Porównaj też: trójznak dzi. Lista wyjątków (są one związane z przedrostkami (nad-, od-, pod-, ponad-, przed-) np.: nadzbiór, nadzmysłowość, nadzmysłowy, nadzorca, nadzorczy, nadzorczyni, nadzorować, nadzorowanie, nienadzorowanie, nadzór, nadzwyczaj, nadzwyczajność, nadzwyczajny, nienadzwyczajność, nieodzowność, nieodzowny, odzew, odznaczać, odznaczanie, nieodznaczanie, odznaczyć, odznaczenie, nieodznaczenie, odznaczeniowy, odznaka, odzwierciadlać, odzwierciadlanie, nieodzwierciadlanie, odzwierciadlić, odzwierciadlenie, nieodzwierciadlenie, odzwierciedlać, odzwierciedlanie, nieodzwierciedlanie, odzwierciedlić, odzwierciedlenie, nieodzwierciedlenie, odzwierzęcy, odzwyczaić, odzwyczajenie, nieodzwyczajenie, odzwyczajać, odzwyczajanie, nieodzwyczajanie, odzysk, odzyskać, odzyskanie, nieodzyskanie, odzyskiwać, odzyskiwanie, nieodzyskiwanie, odzysknica, odzywać, odzywanie, nieodzywanie, odzywka, podzagajnik, podzakres, podzamcze, podzamkowy, podzapytanie, podzastaw, podzbiornik, podzbiór, podzbiórka, podzelować, podzelowanie, niepodzelowanie, podzelowywać, podzelowywanie, niepodzelowywanie, podzespołowy, podzespół, podznaczenie, podzwrotnikowy, ponadzmysłowy, przedzachodni, przedzamcze, przedzamkowy, przedzawałowiec, przedzawałowy, przedzawodowy, przedzgonny, przedzimowo, przedzimowy, przedzjazdowy, przedzlotowy, przedzmrok Uwaga: w wyrazach przedzwonić, nadzwonić przedrostkami są odpowiednio prze- i na-, a nie przed- i nad-. więc nie stanowią one wyjątków od wymowy dz. dź[edytuj] Dwuznak dź jest zwykle czytany jako AS: [ʒ́], IPA: [ʥ̑] Prawdopodobnie istnieje tylko jeden wyjątek, związany z przedrostkiem pod-: Podźródła (nazwa części wsi Rozdoły w gminie Sitno, powiat zamojski). Analogicznie dałoby się utworzyć wyjątki nadźródło, przedźródło, brak jednak odnotowanego użycia takich słów w jakimkolwiek kontekście. Wyrazy odźwierny, odźwierna, odźwiernik pomimo pierwszych liter od nie mają przedrostka od- i nie są wyjątkami. dż[edytuj] Dwuznak dż jest zwykle czytany jako AS: [ǯ], IPA: [ʤ̑] Lista wyjątków związanych z przedrostkami nad-, od-, pod-, przed- oraz złożeniem przedrostków po-nad-: nadżerać, nadżeranie, nienadżeranie, nadżerka, nadżerkowy, nadżółkły, nadżółknąć, nadżółknięcie, nienadżółknięcie, nadżółknięty, nieodżałowanie, odżałować, odżałowanie, nieodżałowanie, odżałowany, odżąć, odżęcie, nieodżęcie, odżeglować, nieodżeglowanie, odżegnać, nieodżegnanie, odżegnywać, nieodżegnywanie, odżelaziacz, odżelaziać, nieodżelazianie, odżelazić, odżelazienie, nieodżelazienie, odżużlacz, odżużlować, odżużlowanie, nieodżużlowanie, odżyć, odżycie, nieodżycie, odżyłować, odżyłowanie, nieodżyłowanie, odżyłowywać, odżyłowywanie, nieodżyłowywanie, odżyły, odżynać, odżynanie, nieodżynanie, odżywać, odżywanie, nieodżywanie, odżywczość, odżywczy, odżywiać, odżywianie, nieodżywianie, odżywić, odżywienie, nieodżywienie, odżywka, odżywny, podżartowywać, podżartowywanie, niepodżartowywanie, podżebrowy, podżebrze, podżegacz, podżegaczka, podżegać, podżeganie, niepodżeganie, podżegnąć, podżegnięcie, niepodżegnięcie, podżerać, podżeranie, niepodżeranie, podżuchwowy, podżyły, podżyrować, podżyrowanie, niepodżyrowanie, ponadżerać, ponadżeranie, nieponadżeranie, przedżniwny, przedżołądek Ponadto wyjątkiem jest słowo budżet oraz pochodne od niego: budżetowiec, budżetowy, budżetowo, budżetowanie, budżetówka, nadbudżetowy, niskobudżetowy, okołobudżetowy, pozabudżetowy, wysokobudżetowy. rz[edytuj] Dwuznak rz jest zwykle czytany AS: [ž], IPA: [ʒ] Lista wyjątków wynikających z przedrostków (cyber-, hiper-, super-): cyberzwierzątko, hiperzespolony, hiperzwolennik, superzabawa, superzbiornikowiec Inne wyjątki: erzac, erzjański, niemarznięcie, niemierzienie, nieobmarzanie, nieobmarznięcie, nieobmierznięcie, nieodmarzanie, nieodmarznięcie, niepodmarzanie, niepodmarznięcie, nieprzemarzanie, nieprzymarzanie, nieprzemarznięcie, nieprzymarznięcie, nierozmarzanie, nierozmarznięcie, niezmarznięcie, niezmierzienie, marznąć, marznięcie, mierzić, mierzienie, mierznąć, mierznięcie, mirza, murza, Murzasichle, obmarzać, obmarzanie, obmarznąć, obmarznięcie, obmierzły, obmierznąć, obmierznięcie, odmarzać, odmarzanie, odmarznąć, odmarznięcie, podmarzać, podmarzanie, podmarznąć, podmarznięcie, przemarzać, przemarzanie, przemarznąć, przemarznięcie, przymarzać, przymarzanie, przymarznąć, przymarznięcie, rozmarznąć, rozmarznięcie, scherzo, smorzando, Tarzan, wymarzać, wymarznąć, Zakerzonia, Zakerzonie, Zakierzonie, zakerzoński, zakierzoński, zamarznąć, zamarznięcie, zmarzlina, zmarznąć, zmarznięcie, zmierzić, zmierzienie, zmierzły. Rozmarzać, rozmarzanie, nierozmarzanie są wyjątkami w znaczeniu odmarzania. W znaczeniu związanym z marzeniami są czytane normalnie. Zamarzać, zamarzanie, niezamarzanie są wyjątkami w znaczeniu stawania się lodem. W znaczeniu morzenia głodem są czytane normalnie. sz[edytuj] Dwuznak sz jest zwykle czytany: AS: [š], IPA: [ʃ] Lista wyjątków (związane z przedrostkiem eks-): ekszapaśniczka, ekszapaśnik Zmiękczenia[edytuj] Poniższe zbitki nie są tradycyjnie uważane za dwuznaki, jednak litera i ma w nich specyficzną funkcję. Po innych spółgłoskach litera ta jedynie zmiękcza głoskę poprzedzającą, tymczasem w przypadku zbitek ci, ni, si, zi, dzi dodatkowo poprzednia głoska przekształcana jest w środkowojęzykową. Te same głoski przed spółgłoskami są często zapisywane ć, ń, ś, ź, dź. Istnieją jednak wyjątki, w których ci, si, zi jest czytane tylko ze zmiękczeniem, z zachowaniem miejsca artykulacji. ci[edytuj] Zbitka ci jest czytana zwykle przed spółgłoską AS: [ći], IPA: [ʨi] a przed samogłoską AS: [ć], IPA: [ʨ]. Wyjątkiami są niektóre wyrazy obce w których ci jest czytane AS: [cʹi], IPA: [ʦ̑ʲi], czyli litera i wyłącznie zmiękcza /c/. Niepełna lista: cibalgina, cif, circa, cirrus, cirrostratus, cirrocumulus, cirkulus, cistron. Cis jest wyjątkiem jako nazwa dźwięku, jednak jako nazwa drzewa jest czytane normalnie. W słowie kalcium ci jest czytane AS: [cʹi ̯] IPA: [ʦ̑ʲj]. ni[edytuj] Zbitka ni jest czytana przed spółgłoską AS: [ńi], IPA: [ɲi], samogłoską AS: [ń], IPA: [ɲ]. W wyrazach obcych niekiedy AS: [ńi ̯], IPA: [ɲj], np. Kenia. Zob. ogólną regułę. si[edytuj] Zbitka si jest czytana przed spółgłoską AS: [ś], IPA: [ɕ] a przed samogłoską AS: [śi], IPA: [ɕi] Nie ma wyjątków wynikających z przedrostków, istnieją jednak słowa obcego pochodzenia, w których zamiast AS: [ś], IPA: [ɕ] występuje AS: [sʹ], IPA: [sʲ] czyli litera i wyłącznie zmiękcza [s], np.: abassi, abasiofilia, cosinus / kosinus, cosinusoida / kosinusoida, cosinusoidalny / kosinusoidalny, cosinusowy / kosinusowy, epsilon, epsilonowy, kapsiplast, psi, psioniczny, psionika, Rossini, Siena, siena, Sieneńczyk, sieneńczyk, Sienenka, sienenka, sieneński, silan, silos, silosowy, simens, simensowy, sinolog, sinologia, sinologiczny, sinologicznie, sinolożka, sinus, sinusoida, sinusoidalny, sinusowy, siran, siroko / sirokko, pepsi. Satyryk Janusz Minkiewicz był w latach siedemdziesiątych autorem sloganu „lepsi piją pepsi”[1], gdzie pepsi było wymawiane przez „ś”, jak gdyby nie było wyjątkiem. Dawało to rym z „lepsi” i dodatkowy, humorystyczny efekt. zi[edytuj] Zbitka zi jest czytana przed spółgłoską AS: [ź], IPA: [ʑ] a przed samogłoską AS: [źi], IPA: [ʑi] W poniższych wyjątkach zi jest czytane AS: [zʹi], IPA: [zʲi], czyli i wyłącznie zmiękcza z. Lista wyjątków wynikających z przedrostków (bez-, dez-, roz-, z-): bezideowiec, bezideowość, bezideowy, bezigłowy, bezimienność, bezimienny, bezimplozyjny, bezindukcyjny, bezinercyjny, bezinteresowniej, bezinteresowniejszy, bezinteresowność, bezinteresowny, bezinwazyjny, bezinwestycyjny, beziskrowy, dezideologizacja, deziluzja, deziluzyjny, dezinflacja, dezinflacyjny, dezinformacja, dezinformacyjny, dezinformować, dezintegracja, dezintegracyjny, dezintegralny, dezintegrator, dezintegrować, dezintegrowanie, niedezintegrowanie, dezintegrująco, dezinwestycja, dezinwestycyjny, najbezinteresowniej, najbezinteresowniejszy, rozigrać, rozigranie, nierozigranie, rozindyczać, rozindyczanie, nierozindyczanie, rozindyczyć, rozindyczenie, nierozindyczenie, rozirytować, rozirytowanie, nierozirytowanie, roziskrzać, roziskrzanie, nieroziskrzanie, roziskrzyć, roziskrzenie, nieroziskrzenie, zidentyfikować, zidentyfikowanie, niezidentyfikowanie, zideologizować, zideologizowanie, niezideologizowanie, zidiociały, zidiocieć, zidiocenie, niezidiocenie, zignorować, zignorowanie, niezignorowanie, zilustrować, zilustrowanie, niezilustrowanie, zindeksować, zindeksowanie, niezindeksowanie, zindoktrynować, zindoktrynowanie, niezindoktrynowanie, zindustrializować, zindustrializowanie, niezindustrializowanie, zindywidualizować, zindywidualizowanie, niezindywidualizowanie, zinfantylizować, zinfantylizowanie, niezinfantylizowanie, zinfantylniały, zinfantylnieć, zinfantylnienie, niezinfantylnienie, zinfiltrować, zinfiltrowanie, niezinfiltrowanie, zinformatyzować, zinformatyzowanie, niezinformatyzowanie, zinstrumentować, zinstrumentowanie, niezinstrumentowanie, zinstytucjonalizować, zinstytucjonalizowanie, niezinstytucjonalizowanie, zintegrować, zintegrowanie, niezintegrowanie, zintelektualizować, zintelektualizowanie, niezintelektualizowanie, zintensyfikować, zintensyfikowanie, niezintensyfikowanie, zintensywniały, zintensywnieć, zintensywnienie, niezintensywnienie, zinterioryzować, zinterioryzowanie, niezinterioryzowanie, zinternalizować, zinternalizowanie, niezinternalizowanie, zinterpretować, zinterpretowanie, niezinterpretowanie, zinwentaryzować, zinwentaryzowanie, niezinwentaryzowanie, zironizować, zironizowanie, niezironizowanie, zirygować, zirygowanie, niezirygowanie, zirytować, zirytowanie, niezirytowanie, ziścić, ziszczenie, nieziszczenie, ziszczać, ziszczanie, nieziszczanie Istnieją też wyjątki wynikające z obcego pochodzenia wyrazów, np.: ził, Zimbabwe, zin dzi[edytuj] Trójznak dzi jest czytany przed spółgłoską AS: [ʒ́], IPA: [ʥ̑], a przed samogłoską – AS: [ʒ́i], IPA: [ʥ̑i]. Lista wyjątków (są one związane z przedrostkami (nad-, od-, pod-, ponad-, przed-, śród-): nadziemny, nadziemski, nadziomek, odziemek, odziemny, odziemski, odziomek, odziomkowy, odzipać, odzipanie, nieodzipanie, odzipnąć, odzipnięcie, nieodzipnięcie, podziemie, podziemny, podziomek, ponadziemski, przedzimek, przedzimie, przedzimowy, Morze Śródziemne, śródziemnomorski, śródziemny, Śródziemie We wszystkich tych wyjątkach litera d jest oddzielona granicą przedrostka od zi, w wyniku czego dzi jest czytane przed spółgłoską AS: [dź], IPA: [dʑ] a przed samogłoską AS: [dźi], IPA: [dʑi]. Uwaga: nie zawsze obecność przedrostka jest oczywista, np.: wyraz przedziwny, mimo że zaczyna się na przed, nie ma przedrostka przed-, tylko przedrostek prze- dodany do przymiotnika dziwny. odzierać, odzienie, odziewać, odzież, odziany, odzieżowy mają przedrostek o-, a nie od-. podziobać, podzióbać, podział, podzielić, podzielny, podziw, podzwonić, podzwonne, podzwaniać mają przedrostek po-, a nie pod-. nadziać, nadziąślak, nadzielać, nadzierać, nadziewać, nadzieja, nadzielić, nadziwić mają przedrostek na-, a nie nad-. ponadzierać i ponadziewać mają dwa przedrostki po-na-, a nie przedrostek ponad-. popodziwiać ma dwa przedrostki po-. przedziurawić, przedział, przedzielić mają przedrostek prze- a nie przed-. Powyższe wyrazy nie stanowią wyjątków w wymowie, gdyż zbitka dzi nie leży na granicy przedrostka. Przypisy[edytuj] ↑ Jerzy Bralczyk: Polak potrafi: przysłowia, hasła i inne polskie zdania osobne, 2006 str. 51 Wielkie i małe litery — ogólna charakterystyka, zasady pisowni Pisownia wielkimi i małymi literami to zdecydowanie jeden z najbardziej złożonych i sprawiających najwięcej problemów aspektów polskiej ortografii. W stosowaniu prawidłowej pisowni pomoże znajomość czterech kryteriów stosowania wielkich i małych liter oraz ujętych w nich reguł. Użycie wielkiej litery ze względów składniowych Wielką literę piszemy: — na początku wypowiedzeń rozpoczynających tekst, a także na początku wypowiedzenia następującego po kropce. Przykład: Mieszkanie posiadało wielkie zalety. Było suche, ciepłe, obszerne, widne. Miało marmurowe schody, gaz, dzwonki elektryczne i wodociągi. Każdy pokój w miarę potrzeby łączył się z innymi lub tworzył zamkniętą w sobie całość. Sprzętów wreszcie miało liczbę dostateczną, ani za mało, ani za wiele, a każdy odznaczał się raczej wygodną prostotą aniżeli skaczącymi do oczu ozdobami. (Bolesław Prus — „Lalka”). — kiedy przytaczamy czyjąś wypowiedź po dwukropku, a cytat liczy co najmniej 2 zdania. Przykład: Historię pana Tomasza Łęckiego opisał Prus w następujący sposób: Istotnie, pan Łęcki liczył w swoim rodzie całe szeregi senatorów. Ojciec jego jeszcze posiadał miliony, a on sam za młodu krocie. Jeśli cytat składa się z jednego zdania, może zostać rozpoczęty małą literą. Jeśli zaś jest fragmentem zdania, należy rozpocząć go małą literą. — gdy następuje dłuższy opis lub długie wyliczenie. Przykłady: Pamiętam moment, w którym ujrzałem ją po raz pierwszy: Szła nieśpiesznie chodnikiem, zerkając to na telefon, to przed siebie. Jej stopy powoli odrywały się od ziemi i delikatnie opadały na płytki chodnika. Zwróciłem uwagę na jej buty, czarne, skórzane, z jasnymi klamerkami (przykład opisu). — Po pytajniku i wykrzykniku. Przykłady: A jeżeli odpowiedziałaby, że mnie nie kocha? Wszystkie te ceremonie mają dobrą stronę: dają czas i możność zaznajomienia się. (Bolesław Prus — „Lalka”). Wcale nie! Bo kiedy po Warszawie rozeszła się wieść, że subiekt Hopfera chce wstąpić do Szkoły Przygotowawczej, tłumy zaczęły tam przychodzić na śniadanie. (Bolesław Prus – „Lalka”). Możliwe są także sytuacje, w których po tych znakach interpunkcyjnych możemy napisać małą literę. Dzieje się tak, kiedy następujący po nich tekst stanowi kontynuację zdania pojedynczego. Przykłady: Halo! halo! tu jestem! oraz Nader rzadko mogłem zrozumieć: o co mu chodzi? synowcy bowiem niechętnie objaśniali mi przyczyny jego popędliwości. (Bolesław Prus — „Lalka”). Pisanie wielkiej litery w poezji oraz ze względów graficznych W polskiej poezji wielkie litery tradycyjnie pisano na początku każdego wersu. Przykład: Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny, Gnieździsz w umyśle rozkoszy prawdziwe! Byle cię można wspomóc, byle wspierać, Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać! (Ignacy Krasicki — „O miłości ojczyzny”) W poezji współczesnej znacznie częściej stosowane jest kryterium składniowe. Oznacza to, że wielkie litery pojawiają się zgodnie z przedstawionymi powyżej regułami. Przykład: Niebo złote ci otworzę, w którym ciszy biała nić jak ogromny dźwięków orzech, który pęknie, aby żyć zielonymi listeczkami, śpiewem jezior, zmierzchu graniem, aż ukaże jądro mleczne ptasi świt. Ziemię twardą ci przemienię w mleczów miękkich płynny lot, (Krzysztof Kamil Baczyński — „Niebo złote ci otworzę”) Często można spotkać także wiersze, w których wielkie litery są stawiane tylko na początku (i w nazwach własnych) lub też są całkowicie pomijane. Przykład: W dniu Świętego Walentego roku pańskiego 1994 słuchałem ćwierkania pani redaktorki "radia bzdet" z czarnej skrzynki promieniował ciepły głos (Tadeusz Różewicz — „Walentynki”) Zasady użycia dużych liter ze względów graficznych dopuszczają większą dowolność. Wielkie litery piszemy na początku tytułów i podtytułów. Przykłady: „Lalka”, „Inny świat. Zapiski sowieckie”. Często możemy natomiast spotkać się z tytułami, hasłami i poleceniami pisanymi wyłącznie wielkimi literami. Taki zabieg stosowany jest często na afiszach, plakatach, tablicach informacyjnych i ostrzegawczych itp. Przykłady: WESELE (na afiszu ogłaszającym datę spektaklu), REPREZENTACJA POLSKI (na plakacie przedstawiającym kadrę piłkarską), ZAKAZ PALENIA (na tablicy informującej o zakazie), MOŻLIWE OBLODZENIA (na tablicy ostrzegawczej). Pisownia wielkiej litery ze względów znaczeniowych Wielką literą piszemy: — imiona i nazwiska ludzi. Przykłady: Adam Małysz, Keanu Reeves, Albert Camus. Co ważne, wielką literą piszemy również nazwy pospolite pełniące funkcję imion bohaterów literackich (np. Hrabia, bohater „Pana Tadeusza”). — Imiona własne zwierząt i drzew. Przykłady: dąb Bartek, pies Azor. W przypadku bohaterów, których nazwy są wieloczłonowe i składają się z nazwy pospolitej oraz imienia (tworzących całość), stosujemy następującą pisownię: Kaczor Donald, Kaczka Dziwaczka — Imiona bogów i istot mitologicznych. Przykłady: Zeus, Loki, Cerber, Parki, Gracje. Ostatnie dwa przykłady występują w liczbie mnogiej. Wielką literą zapisujemy bowiem też nazwy zbiorowe istot mitologicznych, które zwyczajowo występują w liczbie mnogiej. — Przezwiska, przydomki i pseudonimy ludzi. Przykłady: Bolesław Krzywousty, Rębajło, Bolesław Prus (pseudonim wielowyrazowy). Jeśli w pseudonimie występuje przyimek, to przyimek ten zapisujemy małą literą. Przykład: Katarzyna ze Sieny. — Imiona i nazwiska ludzi użyte w znaczeniu przenośnym. Przykład: Czy możesz pożyczyć mi Mickiewicza? W tym pytaniu słowo „Mickiewicz” jest metonimią (figura retoryczna zastępująca nazwę zjawiska, przedmiotu terminem pozostającym w uchwytnej zależności) i oznacza jedno z dzieł wielkiego poety. — Nazwy mieszkańców części świata. Przykłady: Afrykanin, Europejka. — Nazwy mieszkańców krajów. Np. Polak, Norweżka. Warto pamiętać o rzeczownikach pospolitych, które wywodzą się od nazw mieszkańców krajów. Te zapisujemy małymi literami. Np. polka, czyli rodzaj tańca. — Nazwy członków narodów, ras i szczepów. Np. Żyd (przedstawiciel narodu), Murzyn (człowiek rasy czarnej), Zulus (członek plemienia Zulusów). Dobrze pamiętać o tym, że słowa te używane jako określenia pospolite zapisuje się małymi literami. Np. żyd (wyznawca judaizmu), murzyn (ktoś opalony). — Nazwy mieszkańców terenów geograficznych. Przykład: Kaszub, Katalonka. — Nazwy hipotetycznych mieszkańców planet. Np. Marsjanin. — Nazwy dynastii. Np. Jagiellonowie, Piastowie. — Kończące się na -owski, -owy, -in, -yn, -ów przymiotniki dzierżawcze odnoszące się do twórcy, autora. Przykład: dramat Szekspirowski (napisany przez Szekspira). Jednakże w znaczeniu określonego typu utworów literackich posłużymy się małymi literami: dramat szekspirowski. Dużymi literami zapisujemy również nazwy istniejących w jednym egzemplarzu przedmiotów i zabytków, np. Brama Floriańska, Drzwi Gnieźnieńskie. — Nazwy świąt i dni świątecznych. Przykłady: Boże Narodzenie, Środa Popielcowa. Nazwy obrzędów (dyngus, dożynki) piszemy z kolei małymi literami. — Nazwy imprez, którym nadano specjalne tytuły. Np. XVII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. Przyimki występujące w takich nazwach pisze się małą literą — Dzień bez Papierosa. — Nazwy gazet, czasopism, serii wydawniczych. Przykłady: Dziennik Polski, Wiedza i Życie, Klasycy Malarstwa (seria wydawnicza). WAŻNE: Do 2008 r. wyróżniano dwa sposoby zapisu tytułów czasopism. W nieodmiennych stosowano wielkie litery w każdym wyrazie, w odmiennych wyłącznie na początku tytułu. Obecnie wszystkie wyrazy, z wyjątkiem przyimków, pisze się wielkimi literami (w tytułach odmiennych i nieodmiennych). — Nazwy czcionek komputerowych i języków programowania. Przykład: Times New Roman, Calibri, Norton, Pascal. — Nazwy programów telewizyjnych, słuchowisk, audycji. Z tym, że: W wielowyrazowych wielką literą zapisuje się pierwszy wyraz: Sensacje XX wieku, Kuchenne rewolucje. jednowyrazowe zapisujemy dużą literą, np. Panorama, Wiadomości. W nazwach audycji cyklicznych wszystkie człony (z wyjątkiem przyimków, spójników) piszemy wielkimi literami, np. Lista Przebojów Programu Trzeciego. — Nazwy obiektów astronomicznych. Przykłady: Słońce, Ziemia, Księżyc. Warto odnotować, że duże litery stosujemy tylko w kontekście astronomicznym. Jeśli terminów tych używamy w znaczeniu pospolitym, piszemy: słońce. — Nazwy państw, regionów, prowincji, miast, osiedli, wsi. Przykłady: Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki, Świętokrzyskie, Teksas, Kraków, Honolulu, Zegartowice, Pcim. Co ważne, wielkimi literami piszemy także słowa Wschód, Zachód, Północ, Południe, jeśli używamy ich, określając obszary geograficzno-kulturowe. Wielkimi literami zapiszemy również wyrażenia o stałej strukturze, które odnoszą się do konkretnych państw, np. Kraj Kwitnącej Wiśni. Małych liter użyjemy za to w sformułowaniach typu państwo polskie, państwo niemieckie. — Jednowyrazowe nazwy geograficzne. Przykłady: Rysy, Warszawa, Londyn. — Wielowyrazowe nazwy geograficzne. Z tym, że: Jeśli nazwa składa się z dwóch członów i człon drugi jest rzeczownikiem w dopełniaczu lub przymiotnikiem w mianowniku, oba człony zapiszemy wielkimi literami. Przykłady: Morze Północne, Ziemia Północna. jeśli nazwa składa się z dwóch członów i drugi człon jest nieodmieniającym się rzeczownikiem w formie mianownika, pierwszy człon zapiszemy małą literą, drugi zaś dużą. Przykłady: półwysep Hel, pustynia Sonora, wyspa Wolin. Przyimki występujące w wieloczłonowych nazwach geograficznych zapisujemy małymi literami, np. Nakło nad Notecią. — Nazwy urzędów i władz. Przykłady: Trybunał Konstytucyjny, Ministerstwo Edukacji Narodowej. — Nazwy indywidualne szpitali, szkół, urzędów. Przykład: Szpital Specjalistyczny im. Ludwika Rydygiera w Krakowie. — Nazwy indywidualne zespołów muzycznych, drużyn sportowych itp. Przykłady: Lady Pank, Dżem, Wisła Kraków, Cracovia, Legia Warszawa, Polonia Warszawa. — Nazwy orderów i odznaczeń (Order Orła Białego, Górska Odznaka Turystyczna) oraz nazwy nagród, przy czym: Wielowyrazowe nazwy nagród, których drugi człon ma formę dopełniacza lub jest określeniem przymiotnikowym, np. Nagroda Nobla, Olkuska Nagroda Artystyczna (określenie przymiotnikowe). jednowyrazowe nazwy nagród zapisujemy wielką literą, np. Oscar, Nobel. Jeśli nazwa nagrody ma formę mianownika, samo słowo „nagroda” zapisujemy małą literą: nagroda World Press Photo. — Nazwy firm, marek i typów wyrobów przemysłowych. Przykład: samochód Audi (ale jeżdżę audi albo jeżdżę samochodem marki Audi). Tego rodzaju nazwy można zapisywać w cudzysłowie. — Wielkich liter możemy używać również ze względów uczuciowych i grzecznościowych. Najczęściej spotykanym przykładem jest rozpoczynanie wielką literą zaimków w korespondencji (Piszę do Ciebie…). Z takim zapisem możemy spotkać się także w podaniach (np. Panie Dyrektorze, zwracam się z prośbą…). — Niekiedy wielkimi literami zapisuje się również nazwy ważnych wydarzeń z historii polski (np. Powstanie Warszawskie) lub terminy patriotyczne (Ojczyzna). Jest to dozwolone, lecz zaleca się stosowanie małych liter. Wyjątkami są poetyckie lub opisowe nazwy ważnych wydarzeń, np. Wiosna Ludów, Cud nad Wisłą oraz nazwy miesięcy używane w odniesieniu do wydarzeń z najnowszej historii Polski, np. Grudzień ’70. Najlepsza odpowiedź xcyz. odpowiedział(a) o 09:37: kwas dezoksyrybonukleinowyAdenozynotrifosforandeoksyrybonukleinowyrybonukleinowydezoksyrybonukleazy niewyselekcjonowanieodindywidualizowywanyrozentuzjazmowanyniezhomogenizowanyusatysfakcjonowany Skonfundowany rewaloryzacja korelacja pięćdziesięciogroszówka Odpowiedzi Konstantynopolitańczykowianeczka <---------- najdłuższe polskie słowo ;) xellk05 odpowiedział(a) o 09:30 Wyreżyserowany, niezidentyfikowany, zbagatelizowany fenoloftaleina, tymoloftaleina Uważasz, że ktoś się myli? lub

słowa które mają 4 litery